CASTLEVANIA LORDS OF SHADOW


Muchos son los seguidores, acérrimos de la saga vampírica de Konami, ansiosos por degustar de nuevo un producto que colme sus expectativas, tras el pequeño fiasco que supusieron las entregas de la generación de 128 bits. Productos estos, que sin ser del todo malos, bajaron el listón con respecto a los capítulos más afamados de la saga y, que por supuesto, mostraron un desarrollo y unas calidades inferiores a los más que aceptables capítulos para Nintendo DS.

 

El peso de esta titánica tarea recae en el estudio madrileño “Mercury steam” creadores, entre otros, del fabuloso SCRAPLAND y el infravalorado JERICHO.

 

En la producción, nada menos que Kojima Productions, la siempre querida productora de Hideo Kojima.



Todo parece indicar que Lords of Shadows podrá presumir de una producción a la altura de lo esperado, veamos si es así:

 

En primer lugar me centraré en su aspecto jugable que consta de un desarrollo simplista y lineal, nada que ver con el sistema llamado “METROID-VANIA” de los mejores capítulos de DS o de SYMPHONY OF THE NIGHT.

 

Lords of Shadows se aproxima más al desarrollo Arcade de los capítulos iniciales de la saga, pero con un enfoque más moderno y tridimensional.

 

Su sistema de lucha es correcto, basado al 100% en el sistema de combate de GOD OF WAR y de DEVIL MAY CRY, no superando en ningún caso a estos dos abanderados de la acción moderna, pero contando con una variedad de combos y ataques numerosos y fáciles de ejecutar.



Gabriel, nuestro protagonista, podrá saltar (es casi imposible que falle en los saltos, por su facilidad), agarrarse a rocas y salientes (mostrando una copia descarada, pero mucho más simple, que en TOMB RAIDER), atravesará lugares estrechos, como vigas o telas de araña, donde tendremos que movernos manteniendo el equilibrio y podrá utilizar su látigo a modo de cuerda/amarre, para llegar a secciones alejadas o bien para escalar.

 

Todas estas acciones son simples hasta decir basta, y en algunas ocasiones rozan el absurdo, como por ejemplo, cuando usamos nuestro látigo para descender desde una altura y, este se prolonga metros, y metros, y metros…

 

El plano jugable del título es demasiado sencillo, no nos propone en ningún momento un reto a tener en cuenta. No existen secciones de plataformas y la exploración es tan limitada en ocasiones, que otorga al título una sensación de “juego pasillero”.

 

Además, durante el transcurso del mismo, visitaremos cientos de pasajes “vacíos”, sin nada que hacer en ellos, solo avanzaremos sin encontrar reto alguno, ni enemigos, ni saltos, solo un paseo.



Los momentos de lucha son bastante decentes, pero se aproximan demasiado a GOD OF WAR  y no logran la espectacularidad y diversión del mismo, dando la sensación constante de estar jugando a algo ya visto.

 

En cualquier caso, a mi entender, el mayor defecto de los enfrentamientos es su patrón repetitivo, pues encontraremos una variedad considerable de enemigos que se rigen por el mismo patrón de ataque en la mayoría de los casos, creando multitud de enfrentamientos aburridos.

 

Las luchas contra los “Final Bosses”, tampoco están mal, pero sentiremos ese “dejavú” constante de haberlo vivido ya en otros títulos, tanto en los dos antes mencionados como en otros más modernos.

 

Lords of Shadows toma prestadas ideas de demasiados títulos conocidos, como Shadow of the Colossus o inclusive de Dante´s Inferno.



A nivel gráfico, el juego destaca por un diseño genial, con algunos parajes y enemigos dignos de enmarcar, pero con una ausencia de “Antialias” abrumadora.


Da la sensación de haber sido concebido por encima de la potencia real de las consolas de esta generación, y posiblemente sea así, pues nada es más difícil de representar que un entorno vivo (como un bosque) y Castlevania está repleto de este tipo de entornos.

 

Aún con esto, algunos lugares son simples o están mal diseñados, pero en conjunto, el juego luce bastante bien, rozando el notable en algunos momentos y el suficiente en otros.

 

Donde el juego triunfa de manera sobresaliente es en su banda sonora orquestada, que se sitúa entre las mejores de esta generación, aunque seguiremos echando en falta algunos de los temas clásicos y el guitarreo fugaz de sus BSO más clásicas.



En definitiva, Lords of Shadow es un juego del montón con un diseño por encima de la media, pero con un desarrollo aburrido y lineal que no aporta nada nuevo, es más, copia en exceso temáticas ya vistas… Una decepción en toda regla.

 

MI OPINIÓN

 

Ahora que se puede comprar de importación a un precio irrisorio, es recomendable, en cierto modo, su adquisición, sobre todo para los fans de la saga, pero no olvidéis que es un juego simple y sin espíritu, que simplemente puede sorprender por lo mágico de alguno de sus decorados y por la fabulosa recreación de algunos personajes.

 

Mercury Steam ha copiado, de forma demasiado descarada, el desarrollo de otros títulos y no contentos con eso, han sacado con el mismo descaro, ideas y diseños de la literatura y del cine. Una verdadera pena.  

NOVETATS

29.03.24

Nou contingut a Potenciar consoles:

-NEO GEO CD Z

09.03.24

Nous jocs analitzats:

-The Last Guardian.

-Heavy rain

13.01.24

Nou apunt important:

-Convertidor MVS a AES.

01.01.24

-Nou contingut a Reparació:

-NEO GEO CD.

24.12.23

27.11.23

Nou contingut a ARCADE:

-Monitors CRT.

02.07.23

21.05.23

10.04.23

29.01.23

Nou contingut a reparació:

-X-BOX 360.

15.01.23

Nou contingut a reparació:

-Còpies de seguretat consoles modernes.

02.01.23

Enèsima crítica al sector:

-Ja n'hi ha prou!

12.11.22

Nou contingut a ARCADE:

-SEGA HIKARU.

31.05.22

Nou joc analitzat:

-MOSS.

19.03.22

Nou reportatge:

-Un clon oficial de NINTENDO!