BINARY DOMAIN


Yo soy de los que piensa que un exceso de “hype” puede sentarle mal a un producto, sobre todo si lo que anuncias no se ajusta del todo a la realidad del título en cuestión.

 

Con Binary Domain ocurre algo parecido a esto, pues aquello que nos enseñaron en los vídeos promocionales hacía referencia a un guión bastante duro y, por que no decirlo, a una obra de ciencia ficción muy madura en apariencia.

 

La verdad es que el juego mantiene todas esas escenas “crudas”, además de la inquietante trama que les da forma, pero comete un gran error: Los sucesos y las escenas que los representan son pura “SCI-FI”, de muy buen gusto por cierto, pero la parte jugable está rodeada de un humor exagerado para con lo que nos quiere contar.



La interesante historia nos cuenta como el mundo ha tenido que valerse de máquinas trabajadoras, e inteligentes, para poder construir nuevas ciudades tras la espectacular subida del nivel del mar (en un futuro próximo), debido a la incapacidad de los humanos para trabajar en determinadas circunstancias.


Dos empresas fueron las más punteras en su desarrollo, siendo la más brillante la Estado Unidense y compitiendo con la menos exitosa Japonesa.

 

Ante tal revolución, las leyes tuvieron que marcar unos límites, como, por ejemplo, prohibir cualquier tipo de androide que pudiera parecerse o confundirse con un humano. Pero, en un ataque de locura y sin motivo aparente, un humano es acribillado por las fuerzas de seguridad de los Estados Unidos, revelando un oscuro dato: Es un androide… y lo más preocupante es que ni tan siquiera el lo sabía.



A estos seres se les denomina como “Hijos del Éter”, y la historia del juego nos cuenta que, además de ser preocupante el hecho de no poder diferenciarlos de un humano, llevan entre nosotros, en algunos casos, más de 30 años registrados como ciudadanos. Sus tejidos, sus recuerdos y su comportamiento son 100% humanos… ¿Quien los ha creado? y ¿Con que intención?

 

Desde luego la trama es bastante buena, y algunos sucesos mostrados en pantalla son dignos de elogio, pues nos pondrán la carne de gallina por el genial dilema que proponen, pero, como comentaba al inicio, la parte jugable rompe con esta exquisita premisa.

 

Los protagonistas principales tienen un perfil demasiado similar, siendo socarrones y chistosos en exceso ante una situación que pocas veces tiene un enfoque directo hacia la comedia, lo que crea un contraste muy malo que tira por tierra las excelentes situaciones de tragedia y pánico que ocurren en determinados momentos.



Junto al protagonista viajará un grupo de 4 humanos de diferentes nacionalidades y un androide Francés (este personaje es lo mejor del juego, y el único que propone un humor satisfactorio). Componen un grupo de choque perteneciente a la unión de varias naciones para afrontar este tipo de situaciones. Se denominan unidades “OXIDO” y su tarea es la de enfrentarse a amenazas bio-tecnológicas.


En cada misión elegiremos a dos compañeros, mientras que el resto del equipo tomará una ruta alternativa.

 

Los personajes podrán potenciar sus habilidades mediante máquinas expendedoras situadas por el escenario, siendo importante aumentar las características de los que solamos elegir para acompañarnos.



En materia gráfica el juego tiene momentos brillantes, destacando sobre todo el imponente aspecto de algunos enemigos “finales”, además de contar con una calidad general bastante decente y unas texturas correctas. Además, es fluido en todo momento (30 imágenes por segundo).

 

Cabe mencionar lo acertado del diseño de los androides y su genial destrucción, que nos permitirá desarmarlos, desmembrarlos o, inclusive, provocar fallos operativos haciendo que disparen descontroladamente contra sus tropas.

Lo mejor es el enfoque a lo “Terminator” de los androides, que aún sin piernas se arrastrarán hacia nosotros con el único objetivo para el que han sido programados: Destruirnos.

 

Su iluminación, sus físicas y casi todo lo relacionado con el comportamiento de aquello que aparece en pantalla es satisfactorio en líneas generales. Binary Domain es similar a VANQUISH en su apartado gráfico, mostrando, posiblemente, una carga mayor de polígonos y algo más de definición.


En algunos momentos del juego nos encontraremos con fases de “velocidad”, bien a bordo de vehículos o en formas más originales de lo habitual, siendo bastante trepidantes y acertadas en su diseño y control.



Binary Domain se juega al estilo de Gears of War, aunando a su sistema un original modo de comunicación con el resto del equipo (mediante micro o pulsando los botones pertinentes) que no llega a brillar en exceso pero al menos aporta algo nuevo. Su jugabilidad es bastante buena, sin llegar a sombrar pero resultando entretenido en todo momento.

 

La versión PC solo destaca por una definición mayor y una tasa más alta de imágenes por segundo que, aun haciendo que brille en conjunto por encima de la versión consolas, es de esos juegos que poco importa  el formato en el que lo compres.

La versión PC es compatible 100% con el mando de XBOX 360.

 

El doblaje del juego es simplemente decente, y su sonido en conjunto es bastante bueno, sin destacar en nada, pero acompañando dignamente.



Binary Domain es un juego correcto, con momentos y situaciones brillantes, pero lastrado por una mezcla de géneros tan dispares como mal mezclados. Nadie se aburrirá con este título, que es entretenido y está bien realizado, pero posiblemente os quedéis con la sensación de que si se lo hubieran tomado más en serio, hubiera podido ser el juego de ciencia ficción más currado de la actual generación.

 

MI OPINIÓN

 

A cualquiera que encuentre este juego, por debajo de 30€, le recomiendo su adquisición, pues si bien es un clon de Gears of War en su modo de juego, es en su diseño y ambientación donde resulta más carismático. No es un juego imprescindible, pero si una rareza bastante jugable y uno de esos juegos con momentos altamente conseguidos.

 

Lo mejor son sus escenas realizadas con el motor del juego en tiempo real y su atractiva historia, que se podría considera de “Techno-terror”, siendo una pena enorme que a la hora de ser jugado, aun siendo divertido, no se tome en serio a si mismo.

 

UN JUEGO ENTRETENIDO CON DETALLES BRILLANTES, PERO QUE PUDO SER UNA OBRA MAESTRA.  

NOVETATS

29.03.24

Nou contingut a Potenciar consoles:

-NEO GEO CD Z

09.03.24

Nous jocs analitzats:

-The Last Guardian.

-Heavy rain

13.01.24

Nou apunt important:

-Convertidor MVS a AES.

01.01.24

-Nou contingut a Reparació:

-NEO GEO CD.

24.12.23

27.11.23

Nou contingut a ARCADE:

-Monitors CRT.

02.07.23

21.05.23

10.04.23

29.01.23

Nou contingut a reparació:

-X-BOX 360.

15.01.23

Nou contingut a reparació:

-Còpies de seguretat consoles modernes.

02.01.23

Enèsima crítica al sector:

-Ja n'hi ha prou!

12.11.22

Nou contingut a ARCADE:

-SEGA HIKARU.

31.05.22

Nou joc analitzat:

-MOSS.

19.03.22

Nou reportatge:

-Un clon oficial de NINTENDO!