Until Dawn es un juego especial. No es ni un juego (propiamente dicho) ni una película, pero mezcla ambos géneros de una forma magistral. 

 

Reboza calidad por sus cuatro sentidos y de bien seguro gustará a muchos. Los gráficos, las escenas cinemáticas, los momentos de exploración, la historia… Todo está muy currado, incluso su doblaje que, pese a alguna frase algo absurda (típicas también, cabe citarlo, de esta clase de películas juveniles) está a un nivel altísimo, convirtiendo un simple videojuego en una experiencia alucinante.

 

 

Imaginad una peli de terror juvenil, tipo SCREAM o Sé lo que hiciste el último verano en la que pudiéramos escoger el final mediante nuestras propias acciones. Iremos encarnando a todos los protagonistas y, según nuestros actos, la historia irá transcurriendo de una forma u otra. Morirán unos, vivirán otros… Infinidad de posibilidades a infinidad de acciones.

Esto, según los programadores se define como “efecto mariposa” emulando las finas líneas microscópicas que hay en las alas de las mariposas… Chorradas a parte, resulta muy curioso el hecho de que vaya cambiando el juego a merced de nuestras decisiones. De esta forma, cuando terminas el juego y han muerto ciertos personajes con los que simpatizas, sientes ganas de volver a jugarlo para ver si puedes salvarlos o, simplemente, para ver escenas distintas.

 

 

Los gráficos ya tienen unos años, pero pese a ello, se muestran muy correctos y realistas con unas expresiones faciales de lo más conseguidas en un videojuego. Amor, ira, rabia, desolación… todo un alarde de sentimientos que se reflejan de forma magistral en los protagonistas y que, poco a poco, van definiendo su carácter.

 

Un argumento sólido, adulto y cambiante que te sorprenderá en más de una ocasión y que tan solo se ve empañado por lo que ya he comentado anteriormente… En este género cinematográfico, es normal encontrarnos con protagonistas "chorrigraciosillos" que en los momentos más puntiagudos son capaces de soltar memeces. Un aspecto que posiblemente nos haga gracia a los catorce, pero que le saca bastantes enteros a cualquier producción que pretenda ser seria y adulta. 

 

No es un detalle que desmerezca al juego, en absoluto, pero sí que la arrogancia (hasta cierto punto estúpida) de algún personaje en determinados momentos hacen que, en ocasiones, la tontería venza al suspense. No se puede estar acechado por el terror y soltar estupideces gratuitas… Cuando estás acojonado, estás acojonado y no piensas en chorradas prefabricadas de guión americano para adolescentes…

 

Siento hacerme cansino con esto, pero junto a unos cortes de escenas algo toscas en algunas ocasiones, son los dos únicos fallos que les he encontrado al juego.

 

 

Puede gustar más o menos su desarrollo, ya que el juego mezcla investigación con momentos en los que simplemente tenemos que tocar el botón adecuado en un tiempo justo, con cientos de escenas cinematográficas, pero la verdad es que el conjunto termina siendo sorprendente y adictivo.

 

Una buena manera de demostrar el potencial de una consola y de vivir una experiencia aterradora que, además, resulta tremendamente rejugable.

 

NOVETATS

09.03.24

Nous jocs analitzats:

-The Last Guardian.

-Heavy rain

13.01.24

Nou apunt important:

-Convertidor MVS a AES.

01.01.24

-Nou contingut a Reparació:

-NEO GEO CD.

24.12.23

27.11.23

Nou contingut a ARCADE:

-Monitors CRT.

02.07.23

21.05.23

10.04.23

29.01.23

Nou contingut a reparació:

-X-BOX 360.

15.01.23

Nou contingut a reparació:

-Còpies de seguretat consoles modernes.

02.01.23

Enèsima crítica al sector:

-Ja n'hi ha prou!

12.11.22

Nou contingut a ARCADE:

-SEGA HIKARU.

25.07.22

Nou contingut a potenciar consoles:

-NINTENDO 3DS.

31.05.22

Nou joc analitzat:

-MOSS.

19.03.22

Nou reportatge:

-Un clon oficial de NINTENDO!